W odpowiedzi na pojawiające się wątpliwości dotyczące definicji pracownika w ramach Inwestycji A1.2.1 KPO, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości (PARP) informuje, że zgodnie z „Przewodnikiem kwalifikowalności wydatków”, w ramach komponentu szkoleniowego Inwestycji A1.2.1 KPO, do wydatków kwalifikowalnych zalicza się koszty związane z nabyciem nowych umiejętności pracowników lub przekwalifikowaniem pracowników, w szczególności w związku z rozszerzeniem lub dywersyfikacją działalności przedsiębiorstwa.
Zgodnie z kodeksem pracy, podstawą zatrudnienia pracownika jest stosunek pracy. Ustalenie istnienia stosunku pracy następuje w oparciu o przeważające elementy tego stosunku, takie jak podporządkowanie, obowiązek świadczenia pracy osobiście, w określonym miejscu i czasie, pod kierownictwem pracodawcy oraz odpłatność. Zgodnie ze stanowiskiem UOKiK, w sytuacji gdy umowa łączy cechy zarówno umowy o pracę, jak i umowy cywilnoprawnej w podobnym stopniu, o jej charakterze przesądza zgodny zamiar stron oraz cel zawartej umowy. Każdorazowo, w przypadku gdy mamy do czynienia z osobami zatrudnionymi na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. „umowa o dzieło”, „umowa zlecenia”, umowa z agencją pośrednictwa pracy, umowa zawierana przez przedsiębiorstwo z osobami wykonującymi w swoim imieniu działalność gospodarczą (pozostającymi w tzw. samozatrudnieniu), należy te osoby traktować tak, jak pracowników.
Jeżeli praca wykonywana jest zgodnie z przesłankami właściwymi dla stosunku pracy, w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, osobę wykonującą tę pracę należy traktować jako pracownika. O rodzaju stosunku prawnego nie decyduje bowiem nazwa umowy, lecz jej rzeczywista treść oraz sposób realizacji obowiązków.
Jednocześnie PARP zwraca szczególną uwagę na konieczność udokumentowania szkoleń dla pracowników. Jak wynika z „Przewodnika kwalifikowalności wydatków” szkolenia powinny być związane z celami Inwestycji i pozostawać w związku z rozszerzeniem lub dywersyfikacją działalności przedsiębiorstwa.